کِلاچ (کِلاژ یا کِلاج) (به انگلیسی|Clutch) نام یکی از قطعات خودرو است. ریشه لغوی کلاچ یک کلمه انگلیسی به معنی اتصال است. لیکن معنی رایج آن به وسیله‌ای اطلاق می‌گردد که عمل اتصال یا قطع کردن را انجام می‌دهد.
امروزه کلاچ‌های یک صفحه‌ای با فنر خورشیدی در خودروهای سواری به طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرند. هر مجموعه‌ای از این کلاچ‌ها شامل دیسک کلاچ، صفحه کلاچ و بلبرینگ کلاچ است که به مجموعه آن کیت کلاچ گفته می‌شود و توسط سیستم‌های محرک مختلفی از جمله سیستم هیدرولیکی یا سیمی و به کمک اهرم کلاچ، نیروی پدال را منتقل می‌کند. قطعات کلیدی دیسک کلاچ شامل فنر خورشیدی یا دیافراگمی، صفحه فشاری، پوسته خارجی، فنرهای برگی و قطعات اصلی صفحه کلاچ شامل توپی، کفشک یا لنت، صفحه ضربه‌گیر، فنرهای پیچشی و همچنین بلبرینگ کلاچ متشکل از دو بخش بلبرینگ و پوسته است.
مواد اولیه لنتهای صفحه کلاچ از موادی با ضریب اصطکاک بالا به منظور جلوگیری از سرخوردن کلاچ در شتاب‌‌گیری بهره گرفته شده و نتیجه‌ی آن افزایش طول عمر می‌باشد.همچنین هیچ یک از مواد اولیه استفاده شده در گروه فلزات سنگین(سرطان زا)، فیبرهای آروماتیک(بوی نامطبوع) و حلال‌های آلی(گرد حساسیت‌زا) قرار نمی‌گیرند. مواد اولیه مورد استفاده در تولید لنت‌ها و فنرهای خورشیدی دارای مقاومت حرارتی بالاست تا در صورت استفاده طولانی مدت و یا افزایش دما کیفیت کاهش پیدا نکند.